Martyna Szczepanowska Subiektywne relacje przestrzeni

promotor: dr hab. prof UMK Zdzisław Mackiewicz
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Wydział Sztuk Pięknych

biografia

Urodzona 6 kwietnia 1994 roku w Toruniu. W tym samym mieście ukończyła studia magisterskie na kierunku grafika na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika, w pracowni Grafiki Multimedialnej. W swoich pracach najczęściej stosuje technikę monotypii. Zajmuje się również fotografią, heliografią oraz tworzeniem eksperymentalnych animacji. Jej filmy i grafiki można było oglądać na kilku wystawach krajowych.

autokomentarz

Link do Pracy Dyplomowej: https://www.youtube.com/watch?v=IY86-UWWRu0&feature=youtu.be

Dyplom pt. „Subiektywne relacje przestrzeni” jest pracą na pograniczu animacji eksperymentalnej i wideo-instalacji. Uzyskany przeze mnie obraz jest wynikiem moich dotychczasowych poszukiwań formy i własnego środka wyrazu. Animacja jest dla mnie możliwością wejścia z widzem w pewną relację oraz dyskusję. Mogę wpływać na jego wyobraźnię i odczucia. W postrzeganiu świata ważne są dla mnie relacje z drugim człowiekiem. Istotny jest wpływ jego wrażliwości, chęć wzajemnego oddziaływania na innych i interakcji ze światem. Punktem wyjścia było dla mnie porównanie dwóch wartości - męskiej (twardej, wyraźnej, szorstkiej, ostrej) i damskiej (delikatnej, łagodnej i lekkiej) w sposób niedosłowny, za pomocą faktur i abstrakcji. Ukazuję ich wzajemną relację, ale nie tylko. W przestrzeni nawiązuję się też relacja z widzem, wnoszącym swój własny ładunek emocjonalny w odbiór pracy. Rezygnuję z konwencjonalnej metody rzutowania obrazu na płaszczyznę, charakterystycznej dla przestrzeni kinowej, na rzecz tylnej projekcji i przestrzennego ekranu-obiektu. Zmniejszam dystans pomiędzy kompozycją a odbiorcą, zachęcając do zanurzenia się w ukazanej przeze mnie rzeczywistości. Poprzez ograniczenie przestrzeni dostępnej dla odbiorców zwiększam świadomość współuczestnictwa, wywołując uczucie dyskomfortu. Postrzeganie obrazu zostaje zakłócone ingerencją innych „uczestników instalacji”. Podejmuję niefiguratywne i beznarracyjne formy przedstawiania. Interesuję mnie abstrakcja, faktury, światło i kolor, a za materiały służą mi spreparowane zdjęcia i filmy. Użyty w animacji dźwięk jest równie ważny co sam obraz. Pojawia się i znika, zaskakując tym samym odbiorcę.