Angelina Żaba Projekt i realizacja książki "Dzieciństwo w pasiakach" Bogdana Bartnikowskiego

promotor: dr hab. prof. UJD Agnieszka Półrola
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie
Wydział Sztuki, Instytut Sztuk Pięknych

biografia

Urodzona w 1992 r. w Dąbrowie Tarnowskiej.

W 2016 r. ukończyła studia I stopnia na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Długosza w Częstochowie (kierunek Grafika). Dyplom licencjacki zrealizowała w pracowni druku wypukłego pod kierunkiem dr Witolda Zaręby.

W 2018 r. ukończyła studia II stopnia na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie, realizując dyplom w pracowni grafiki użytkowej pod kierunkiem dr hab. Agnieszki Półroli. 

Magisterska praca dyplomowa Pani Angeliny Żaby to opracowanie graficzne książki pt. „Dzieciństwo w pasiakach” autorstwa Bogdana Bartnikowskiego. Jest to pamiętnik opisujący relację dziecka, które trafiło do Konzentrationslager Auschwitz w wieku 12 lat i zostało zewidencjonowane jako więzień polityczny, otrzymując numer 190273. Pierwsze wydanie „Dzieciństwa w pasiakach” z roku 1965 zawierało 21 opowiadań – 21 scen. Dzieło Pani Angeliny Żaby również zawiera 21 opowiadań – Przyjazd; W łaźni; Dywan; Obok bloku szóstego; Przeklęte dolary; Kochana mamo; Równość umierania; Oświęcimska bajka; Spotkanie z matką; Żołnierzyk; Sen o butach; Cygańskie dzieci; Apel; Królik; Ojciec i synowie; Nie sam; Stefan; Nalot; Komando rollwagen; Głupia Nel; Oczekiwanie. Książka jest czarno-biała, zaprojektowana w poziomie, tekst ujęty jest w pojedynczej kolumnie. Tworzywem, które posłużyło do realizacji jest tkanina – kremowy, miękki drelich. Okładka jest czarna, sztywna. Wszystko to brzmi skromnie, ale książka robi ogromne wrażenie – wszystkie ilustracje są bowiem wyszyte czarną nicią, a każda litera w tej obszernej książce jest odbita po kolei pojedynczym stemplem. Dyplomantka podkreśla, że stemple to analogia do śladu traumatycznych przeżyć odciskanych na psychice dziecka, podobnie jak odbicie palców na biało-kremowych, miękkich tkaninach osób oglądających publikację. Gigantyczne wyzwanie, benedyktyńska cierpliwość, precyzja, doskonałość. Obserwując fazy jej powstawania miałam pewność, że jest to rodzaj kontemplacji i graficznej modlitwy. Poruszający jest również temat – cierpienie dziecka poddanego obozowym warunkom ekstremalnym, łamiącym psychikę tym, którym cudownym zrządzeniem losu udało się przeżyć. Charakterystycznymi elementami książki są wspaniałe ilustracje przestawiające obóz w syntetyczny sposób. Niepowtarzalny charakter kreski wynika z zastosowanej hafciarskiej techniki.