Aleksandra Wiechowska Atlantyda. Pamięć Raju Utraconego

promotor: prof. Andrzej Węcławski
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
Wydział Grafiki

biografia

ur. 1994 r.

dyplom w Pracowni Grafiki Koncepcyjnej i Intermedialnej Wydział Grafiki, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie]. Jestem eksperymentatorką, łączę wiele stylów i technik graficznych oraz malarskich. W swojej twórczości dotykam problematyki nieświadomości własnej psychiki. Często poruszam się po omacku szukając najlepszej drogi do zwizualizowania pragnień i tęsknot jakie we mnie drzemią. Najczęściej tworzę w technice sitodruku gdyż daje ona najlepszą możliwość do Instynktownego działania. Moje dzieła są nieszablonowe, wymykają się defnicjom użytych technik. Ich głównym celem jest przekazanie myśli, emocji, przeniesienie odbiorcy do wybranej przeze mnie nierzeczywistości. Trzy wystawy Indywidualne i siedem wystaw zbiorowych. Nagroda III stopnia Ministra Spraw Zagranicznych im. Jerzego Warchałowskiego za grafiki przeznaczone do ekspozycji w przestrzeni polskich placówek dyplomatycznych.

autokomentarz

Wyobraziłam sobie, że mit o Atlantydzie mógłby być wspomnieniem utraconego Raju. Mircea Eliade w swojej książce "Obrazy i symbole" napisał: "Nawet najbardziej prymitywna tęsknota kryje w sobie tęsknotę za rajem”. Gigantyczna grafika jest obrazem totalnym, tzn. wyobrażeniem o czymś całkowitym, zupełnym, o uniwersum. Jest obrazem momentu, w którym zdajemy sobie sprawę, że wszystko, co nas otacza nie jest jedyną rzeczywistością naszego istnienia. Zetknięcie z nią pozwala uświadomić sobie, że w sytuacji, kiedy według filozofii współczesnego świata prawdopodobnie mamy już wszystko, pojawia się przeczucie, że jest coś, czego nam brakuje. Niezaspokojona, bezkształtna tęsknota za „nie wiadomo czym”. Pozostałe grafiki zdają się tworzyć mapy, notatki poszukiwacza zaginionej Atlantydy, jego szkice i imaginacje, ślady i zapiski. Każda z odbitek jest pojedyncza i niepowtarzalna, jak ulotna myśl o upragnionej wizji, którą trudno sobie wyobrazić.